30/03/2020
Δεν
μας έφτανε ο κορονοϊός, την Παρασκευή 13/3 το βράδυ, αλλά και το επόμενο πρωινό,
έκανε την επανεμφάνισή της και η μπόχα της Oil One, κάνοντας τη ζωή μας ακόμα πιο αφόρητη.
Για τα λαϊκά στρώματα της Δραπετσώνας, της Χαραυγής και των άλλων γειτονιών του
Κερατσινίου, οι μάσκες θα συνεχίσουν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής
μας, είτε με κορονοϊό, είτε χωρίς αυτόν.
Γιατί
ενώ εμείς μένουμε σπίτι για να προφυλαχτούμε από την πανδημία, η καπιταλιστική
ανάπτυξη όχι μόνο είναι εδώ αλλά «κυκλοφορεί» ελεύθερα για να μαυρίζει τη ζωή
μας μέρα-νύχτα. Ενώ το απόγευμα για να πάμε στο φούρνο της γειτονιάς χρειάζεται
άδεια, το πρωί μπορούμε να «συναθροιζόμαστε» μερικές εκατοντάδες σαν τις
σαρδέλες, στους χώρους δουλειάς και στα εργοτάξια, χωρίς καν σαπούνι, αρκεί να
μην εμποδιστεί η κερδοφορία του εργοδότη.
Μαζί
μ’ αυτήν «κυκλοφορούν» ελεύθερα και οι τραγικές συνέπειές της στη ζωή και τα
δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων και της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου. Είναι
εδώ οι τραγικές ελλείψεις, σε ότι έχει απομείνει από το δημόσιο σύστημα Υγείας,
είναι εδώ η επίθεση της εργοδοσίας στα εργατικά δικαιώματα στους χώρους
δουλειάς, όπου έχει ξεσαλώσει σαν έτοιμη από καιρό, είναι εδώ η πολιτική που
εξασφαλίζει την κερδοφορία επιχειρηματικών ομίλων τύπου OILONE, που συνεχίζει να «παράγει» βενζόλιο
και πτητικές ενώσεις.
Η
επίθεση που δέχονται σήμερα τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, με αφορμή την
πανδημία, είναι η συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των προηγούμενων
χρόνων, που είχε σαν στόχο την έξοδο από την καπιταλιστική κρίση προς όφελος
του κεφαλαίου, αλλά και την εξασφάλιση των κερδών του σε συνθήκες αναιμικής
ανάκαμψης. Είναι η πολιτική που προετοιμάζει το έδαφος για να πληρώσουν οι
εργαζόμενοι και το «μάρμαρο» της πανδημίας και της νέας κρίσης που είναι πολύ
πιθανό να επιστρέψει.
Οι
εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, αλλά και
ευρύτερα δεν πρέπει να αποδεχτούν αυτήν την πολιτική, όσο κι αν αυτή βαφτίζεται
«έκτακτη» ή «πρόσκαιρη» ή «απαραίτητη». Παράλληλα με την αλληλεγγύη μας, με τον
καθημερινό αγώνα να μην μείνει κανένας μόνος του, ούτε στην πανδημία, ούτε και
μετά απ’ αυτήν, χρειάζεται σήμερα να δυναμώσουμε την φωνή της αντίστασης, της
αλληλεγγύης κι ας φοράμε μάσκες.
Μένουμε Δυνατοί, αλλά δεν μένουμε σιωπηλοί.
