Με τα συνθήματα «Κόκκινη Πρωτομαγιά - πρωτοπόρα εργατιά» και «Συνδικάτα εργατών - Όχι των εργοδοτών», να δονούν την ατμόσφαιρα, πραγματοποιήθηκε η μαζική πρωτομαγιάτικη απεργιακή διαδήλωση των ταξικών δυνάμεων στους κεντρικούς δρόμους του Πειραιά, με κατάληξη το Πασαλιμάνι όπου έγινε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των 11 νεκρών απεργών εργατών τον Αύγουστο του 1923.
Προηγήθηκε μαζική συγκέντρωση στην πλατεία Καραϊσκάκη. Η συγκέντρωση ξεκίνησε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα από δύο νεολαίους με τραγούδια του αγώνα και της εργατιάς.
Ακολούθως χαιρετισμό απηύθυνε η Χριστίνα Καραμαλίκη, πρόεδρος του Συνδικάτου Καθαριστών - Καθαριστριών Πειραιά και Νήσων και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιώργος Καλαμαράς, αναπληρωτής γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και υποψήφιος δήμαρχος Κερατσινίου - Δραπετσώνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». (διαβάστε παρακάτω τις ομιλίες και δείτε φωτογραφίες).
Στην συγκέντρωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη συγκέντρωση συμμετείχε και η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ, βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφια δήμαρχος Πειραιά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Επίσης από τα μεγάφωνα της συγκέντρωσης ανακοινώθηκαν ότι συμμετείχαν οι υποψήφιοι δήμαρχοι σε όλους τους δήμους της Περιφέρειας του Πειραιά, καθώς και η Δέσποινα Μαστρολέων, υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
Ο χαιρετισμός της Χριστίνας Καραμαλίκη
«Την 1η Μάη τιμάμε τους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας, τους χιλιάδες πρωτοπόρους εργάτες που θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους για να βελτιωθεί η ζωή των εργατών και όχι να θυσιάζονται οι ζωές των πολλών και οι ανάγκες τους για τα κέρδη των λίγων.
Τιμάμε όλους αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς και μας άφησαν παρακαταθήκη τους αγώνες της τάξης μας και ένα σημαντικό δίδαγμα:
Πως τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτό το σάπιο και βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης, πως όλα κατακτώνται και επιβάλλονται με αγώνες και θυσίες, όπως η θυσία των εργατών του Σικάγου και τόσων άλλων, για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης.
Αγώνες και θυσίες που χρειάζεται και σήμερα να αναπτύξουμε για τα εργατικά δικαιώματα και την ανάκτηση των απωλειών που είχαμε ιδιαίτερα στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.
Αγώνες και θυσίες μακριά από συμβιβασμένες λογικές του μικρότερου κακού και την καλυτέρευση της ζωής μας, με την έξοδο από τα μνημόνια.
Αγώνες και θυσίες που δεν θα βγάζουν λάδι τους εκμεταλλευτές και τα κόμματά τους.
Αγώνες και θυσίες για να φύγει από το σβέρκο μας, που έχει κατσικωθεί, η συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ που είναι μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και των οικογενειών τους και που προσπαθεί όλο αυτό το διάστημα να φέρει στο συνδικαλιστικό κίνημα μεγαλοδιευθυντές και golden boys, νόθους, δηλαδή να φέρει με φυσική παρουσία την εργοδοσία.
Τα έργα και οι ημέρες τους πολλά και στο ΕΚΠ, όπου δόθηκε σημαντική μάχη ενάντια στο όργιο νοθείας. Μάχη ενάντια στο νόθο σωματείο-φάντασμα του ΠΑΣΥΕ και σε νόθους αντιπροσώπους του ΠΑΣΕΝΤ.
Νοθεία που μόνο με τη βοήθεια του κράτους, των μηχανισμών του και των δικαστηρίων κατάφερε να νομιμοποιήσει. Στη συνείδηση όμως όλων των εργατών και του Πειραιά, εργοδότες, εργοδοτικοί και αντιπρόσωποι-μαϊμού δεν θα νομιμοποιηθούν ποτέ.
Πού ήταν όλοι αυτοί στον αγώνα των μεταλλεργατών της Ν/Ζ για να υπογραφεί ΣΣΕ;
Πού ήταν όλοι αυτοί στον αγώνα των λιμενεργατών της "COSCO" για ΣΣΕ και τα ΒΑΕ;
Πού ήταν όλοι αυτοί στους αγώνες για την κατάργηση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου;
Πού ήταν όλοι αυτοί στους αγώνες για το απεργιακό δικαίωμα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να το βάλει στο γύψο, ώστε οι εργαζόμενοι να απεμπολήσουν δικαιώματα στους μισθούς και την Κοινωνική Ασφάλιση;
Όλη αυτή η συνδικαλιστική μαφία και τα τσιράκια τους και εδώ στον Πειραιά έτρεχαν να συναντηθούν με τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστάδες και την κυβέρνησή τους. Φυσικά, η αποστολή και η βρώμικη δουλειά τους δεν έχει τελειώσει.
Θέλουν τα συνδικάτα μηχανισμούς να υπηρετούν με κάθε τρόπο την κερδοφορία των μονοπωλίων. Να υπηρετούν όλοι οι εργαζόμενοι αυτούς τους στόχους, χωρίς αντιδράσεις, να υπάρχει σιγή νεκροταφείου.
Εδώ όμως υπάρχει ΠΑΜΕ.
Η 20χρονη πορεία και δράση των ταξικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι εγγύηση ότι δεν θα τα καταφέρουν. Η αταλάντευτη ταξική γραμμή πάλης, η πάλη για ενότητα των εργατών απέναντι σε εργοδοσία και κράτος είναι παρακαταθήκη για να κάνουμε βήματα μπροστά για ισχυρή οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς για να επιβάλουμε τα δίκια μας.
Η συμμετοχή όλων των εργαζομένων που κατανοούν και αντιδρούν στα φαινόμενα εκφυλισμού στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, που λένε ότι κάτι πρέπει να γίνει, είναι η καλύτερη απάντηση σε αφεντικά, κυβερνήσεις και συνδικαλιστική μαφία.
Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία και τους συμμάχους μας υπάρχει διέξοδος. Για να φωτίσουμε το μέλλον που μας ανήκει και που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.
Εμείς εμπνεόμαστε από αγωνιστές, όπως τον Μήτσο Παπαρήγα, τον Λικιαρδόπουλο και άλλους, που όχι μόνο πάλευαν ενάντια στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της, αλλά έδωσαν και το αίμα τους στον αγώνα για εργατικό κίνημα απαλλαγμένο από τσιράκια και εργοδότες.
Τέτοιο εργατικό κίνημα χρειάζεται σήμερα για να οργανώσουμε αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Με σωματεία εργατών, όχι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών.
Την 1η Μάη τιμάμε τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο.
Τους εργάτες της πρώτης ματωμένης Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα, το 1924.
Τους δολοφονημένους εργάτες του Μάη στη Θεσσαλονίκη.
Τους δολοφονημένους εργάτες του Πασαλιμανιού.
Τους 200 εκτελεσμένους της Καισαριανής.
Όλους τους εργάτες που δολοφόνησε το αστικό κράτος. Αυτή είναι η ιστορία του ταξικού κινήματος. Είναι η δικιά μας ιστορία.
Αυτόν το δρόμο περπάτησαν και αυτόν το δρόμο θα τον περπατήσουμε και εμείς με ευθύνη και συνέπεια ως το τέλος».
Η ομιλία του Γιώργου Καλαμαρά
Μιλώντας στη συγκέντρωση στον Πειραιά την Πρωτομαγιά ο Γιώργος Καλαμαράς σημείωσε:
«Εργαζόμενες και εργαζόμενοι του Πειραιά. Αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι.
Σήμερα η εργατική τάξη γιορτάζει. Οι εργάτες όλου του κόσμου γιορτάζουν. Ανεξάρτητα από θρησκεία, χρώμα, σήμερα τιμάμε τους νεκρούς ήρωες της τάξης μας. Τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που και με το αίμα τους έγραψαν την ιστορία της τάξης μας ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά και τους εκμεταλλευτές μας. Τιμάμε σήμερα τους νεκρούς εργάτες στο Σικάγο το 1886. Τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης το '36. Τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944. Τους 11 εργάτες στο Πασαλιμάνι τον Αύγουστο του 1923 και όλους τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Όσους θυσιάστηκαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό είναι το μοναδικό πραγματικά προοδευτικό μέλλον της κοινωνίας.
Αντλούμε δύναμη από την Ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς. Τα διδάγματα αυτής της εποποιίας είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.
Ό,τι κέρδισε η εργατική τάξη, το κέρδισε με σκληρούς αγώνες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανατρέποντας συσχετισμούς που μπορεί να ήταν αρνητικοί και να φάνταζαν ανυπέρβλητοι. Πάνω από όλα η Ιστορία απέδειξε ότι η εργατική τάξη, η πιο πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας, μπορεί, σε συμμαχία με τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, να οικοδομήσει μια νέα κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.
Η παγκόσμια υποχώρηση του εργατικού κινήματος δεν δικαιώνει σε καμία περίπτωση το επιχείρημα ότι "η καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε είναι μονόδρομος".
Άλλωστε αυτό αποδεικνύουν οι μεγάλοι ταξικοί αγώνες που έχουν ξεσπάσει παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας ιδιαίτερα με τη μεγάλη συμβολή των ταξικών δυνάμεων και του ΠΑΜΕ. Αυτό το γεγονός είναι μία ακόμα απόδειξη ότι παρά τις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα ο τροχός της Ιστορίας κινείται πάντα προς τα εμπρός.
Συνάδελφοι,
Όσο πλησιάζουμε προς την μέρα των εκλογών τόσο τα κόμματα που στηρίζουν τον καπιταλιστικό μονόδρομο, που σήμερα στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο όσο και οι μηχανισμοί των εργοδοτών στο κίνημα, προσπαθούν να κλείσουν τη συνείδηση της εργατικής τάξης σε ένα νόθο δίλημμα τι είναι προοδευτικό - τι αναχρονιστικό.
Ως "προοδευτικό" παρουσιάζεται η υποταγή στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, ο μονόδρομος της ΕΕ, η εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, η βαρβαρότητα των μνημονίων, των ματωμένων πλεονασμάτων, της διαρκούς εποπτείας της ΕΕ και των "αγορών", των θυσιών δίχως τέλος. Λανσάρεται ως "προοδευτικό" η παραίτηση του λαού από τον αγώνα για να ζει με αξιοπρέπεια και σύγχρονα δικαιώματα, Για να διασφαλίζονται η υπεραπόδοση της καπιταλιστικής οικονομίας και η ανάπτυξη για τα κέρδη των λίγων. Ο συμβιβασμός με τη χαμοζωή, τους μισθούς πείνας, την εντατικοποίηση, τη δουλειά ήλιο με ήλιο, τα κουτσουρεμένα λαϊκά δικαιώματα, την ανεργία.
Έχουμε όμως πείρα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παίζοντας το ρόλο που έπαιζε πάντα η αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία, αποδείχτηκε πολύτιμο εργαλείο για το σύστημα. Όχι μόνο ξέπλυνε τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των οποίων συνέχισε την πολιτική, όχι μόνο ξέπλυνε την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά κάνει τα πάντα για να ρίξει στα Τάρταρα τις απαιτήσεις του λαού και της νεολαίας. Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι δεν πρέπει να πέσουν στη λογική του μικρότερου κακού, τι είναι ρεαλιστικό. Να μην αποδεχτούμε τη μισοζωή που μας ετοιμάζουν.
Αναλογιστείτε τι είναι πραγματικά σύγχρονο, προοδευτικό και ρεαλιστικό! Εμείς απαντάμε:
- Είναι η πάλη ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους.
- Είναι η πάλη ενάντια συνολικά στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν φοροελαφρύνσεις στους εφοπλιστές, δίνουν γην και ύδωρ στην "COSCO", υποκλίνονται σε κάθε απαίτηση των μονοπωλίων διοχετεύοντας τους με εκατομμύρια ευρώ όπως θέλουν να κάνουν με το MASTERPLAN και εδώ στον Πειραιά. Είτε με τον ένα σχεδιασμό που λέει 5άστερα ξενοδοχεία και "Μall" μέσα στο λιμάνι, είτε με τον άλλον που προωθεί τη μετατροπή του Πειραιά σε ναυτιλιακό cluster προωθώντας τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Ενώ για τις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας δεν δίνουν ούτε σεντ. Τρανταχτά παραδείγματα είναι η ασφυκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα 3 μεγάλα νοσοκομεία της περιοχής μας. Είναι ότι το 2019 και λίγα τετράγωνα από δω, ακόμα πέφτουν ταβάνια σε σχολικές μονάδες. Είναι τα καζάνια στο Πέραμα και τη Δραπετσώνα, που επαναλειτουργούν με τεράστιες συνέπειες για την υγεία και ασφάλεια του λαού της περιοχής. Προοδευτικό είναι ο αγώνας για να πάρουμε πίσω όσα χάσαμε στα χρόνια της κρίσης, αλλά και πριν από αυτή. Να καταργηθούν οι αντιλαϊκοί μνημονιακοί νόμοι που παραμένουν σε πλήρη ισχύ.
- Πραγματικά προοδευτικό είναι η αντίσταση στα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ. Είναι η αντίσταση στην πολιτική που μετατρέπει την Ελλάδα σε προκεχωρημένο φυλάκιο τους, εμπλέκει το λαό σε μεγάλες περιπέτειες για χάρη των συμφερόντων της ελληνικής ολιγαρχίας. Σήμερα, γίνεται ακόμη πιο φανερό ότι η αιτία που οδηγεί τους λαούς στη φτώχεια και την ανεργία είναι ίδια με αυτήν που τους βάζει να σκοτώνονται για τις σφαίρες επιρροής και τα μερίδια των αγορών. Ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που ισοπεδώνει χώρες και επαναχαράσσει σύνορα, δημιουργεί εκατομμύρια πρόσφυγες και ξεριζωμένους, προετοιμάζεται μέρα τη μέρα, μέσα σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής "ειρήνης", που κάνει συντρίμμια τα δικαιώματα των εργαζομένων, για να κερδίζει περισσότερα μια χούφτα καπιταλιστών. Είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα, βίαια -στρατιωτικά κυρίως- μέσα.
- Προοδευτικό είναι η πάλη απέναντι στο σύστημα που γεννά και θρέφει το φασισμό. Ενάντια στα φασιστικά μορφώματα, στην εγκληματική ΧΑ και άλλα όπως αυτά και αν εκφράζονται μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Δεν πρέπει να έχουν γωνιά να κρυφτούν, χτυπώντας όμως αυτούς που τους στηρίζουν, το ίδιο το σύστημα που τους χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, απέναντι σε κομμουνιστές και αγωνιστές.
Πραγματικά προοδευτικό και σύγχρονο σήμερα είναι να συμβαδίζουν η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που υπάρχουν, με τη βελτίωση της ζωής μας. Με τη μείωση και εξάλειψη της ανεργίας, με τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και όχι το πισωγύρισμα σε έναν "κοινωνικό μεσαίωνα", που υπηρετούν τα αστικά πολιτικά κόμματα.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Το ΠΑΜΕ, που φέτος κλείνει 20 χρόνια ζωής και δράσης, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των αγώνων τα χρόνια της κρίσης, καλούμε τους εργαζόμενους να πάρουν θέση απέναντι στη συνδικαλιστική μαφία που έχει καθίσει στο σβέρκο μας, μέσα στη ΓΣΕΕ και σε όλες τις άλλες οργανώσεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Να σταθούν απέναντι στην ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της ομάδας του Βασιλόπουλου/ΣΥΡΙΖΑ, που υπονόμευσαν κάθε εργατικό - λαϊκό αγώνα, που έσπειραν την αναμονή και ανοχή σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων την περίοδο της κρίσης. Μέτρα που κοστίζουν μέχρι και σήμερα βαριά στην εργατική οικογένεια. Μια καλοπληρωμένη κάστα που αποφάσισε να βάλει για τα καλά μέσα στα Συνδικάτα την ίδια την εργοδοσία, για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για να εδραιώσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Οι δυνάμεις αυτές μαζί με το χώρο του οπορτουνισμού, όπως αυτός εκφράζεται στο Εργατικό Κέντρο του Πειραιά, το προηγούμενο διάστημα προσπάθησαν με τα δικαστήρια και τη νοθεία να αλλάξουν τους συσχετισμούς κατά τη διάρκεια του εκλογοαπολογιστικού του συνεδρίου. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ όμως παραμένουν πρώτη δύναμη στο 3ο μεγαλύτερο εργατικό κέντρο της χώρας. Κάνοντας στην πράξη σμπαράλια τους σχεδιασμούς τους. Αξιοποιώντας τη δύναμη αυτή που μας έδωσαν οι εργαζόμενοι του Πειραιά, χρειάζεται πιο αποφασιστικά να οργανώσουμε την πάλη μας. Να δυναμώσει κάθε σωματείο. Να ζωντανέψουν και να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα. Με αγωνιστικές πρωτοβουλίες, ταξικό προσανατολισμό, να οργώσουμε τους εργασιακούς χώρους, τώρα πιο αποφασιστικά από ποτέ. Να ενημερώσουμε τους συναδέλφους, να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας απέναντι στην εξαθλίωση που μας ετοιμάζουν.
Στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, τη στιγμή που οι ανταγωνισμοί που εκφράζονται στην περιοχή κορυφώνονται για τον έλεγχο της μεταφοράς εμπορευμάτων, Ενέργειας, στη ναυπηγοεπισκευή, στο εμπόριο και τον τουρισμό, προσπαθούν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου. Η πλειοψηφία του εργατικού κέντρου, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, η ΠΑΣΚΕ και ο Νταλακογιώργος παίζουν το ρόλο του χειροκροτητή των εφοπλιστών, της εργασιακής ειρήνης στους εργασιακούς χώρους. Έχουν τσακωθεί με την ταξική πάλη. Φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι την αντιπαράθεση με την εργοδοσία και την κυβέρνηση, την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, την πραγματική αντεπίθεση που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της όταν αυτή θα έχει στο επίκεντρό της την ανατροπή της εξουσίας τους ώστε να γίνουμε πραγματικοί αποδέκτες που πλούτου που παράγουμε. Έχουν φτιάξει σωματεία-φαντάσματα όπως το ΠΑΣΥΕ για την παραγωγή αντιπροσώπων. Χρησιμοποιούν άλλα όπως το ΠΑΣΕΝΤ ως στήριγμα της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Τρομοκρατούν όποιον εργαζόμενο προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι σε συνεργασία πάντα με τα αφεντικά τους. Στέκονται απέναντι, θεατές, από τους απεργιακούς αγώνες όπως αυτός των ναυτεργατών το 2002, που μόνο τα ταξικά συνδικάτα είχαν προκηρύξει και η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τους εφοπλιστές χτύπησαν με όλα τα κατασταλτικά μέσα που είχαν. Εδώ στον Πειραιά όμως δεν θα τους περάσει ό,τι κόλπα και αν κάνουν.
Στον Πειραιά υπάρχουν ταξικά συνδικάτα που αντιπαλεύουν αυτή την κατάσταση. Υπάρχουν πραγματικοί φάροι της ταξικής πάλης που το παράδειγμα τους πρέπει να φωτίσει όλη την εργατική τάξη της χώρας. Να δείξει το δρόμο και να δώσει κουράγιο στους εργάτες ότι και σε αυτόν τον αρνητικό συσχετισμό που υπάρχει μόνο με γερά ταξικά συνδικάτα, με οργάνωση του αγώνα ενάντια στην εργοδοσία και τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων μπορείς να έχεις κατακτήσεις. Τέτοια παραδείγματα είναι ο απεργιακός αγώνας των εργατών στις προβλήτες 2 και 3 της "COSCO". Η παλικαρίσια μάχη, η αποφασιστικότητα που δείχνουν μέχρι και σήμερα, με τη συμπαράσταση χιλιάδων εργαζομένων του Πειραιά και όχι μόνο, για την υπογραφή ΣΣΕ, την ένταξή τους στα ΒΑΕ που η εργοδοσία προκλητικά ακόμα δεν έχει εφαρμόσει παρά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης, δείχνει ακριβώς αυτό. Ότι την ώρα που φαίνονται όλα ακίνητα, τελικά τίποτα δεν παραμένει τέτοιο. Αλλά είναι η δύναμη των εργατών, σαν μια γροθιά που μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Να νικήσει όποιο εμπόδιο και αν σταθεί μπροστά της. Κυβέρνηση, εργοδοσία και τα μαντρόσκυλα τους. Το ίδιο φωτίζει και ο 9μηνος αγώνας των μεταλλεργατών της ζώνης στο Πέραμα για την υπογραφή τοπικής ΣΣΕ, των ναυτεργατών που αταλάντευτα και σήμερα δίνουν την απεργιακή μάχη από τα χαράματα στους καταπέλτες ενάντια στον πιο σκληρό πυρήνα του κεφαλαίου, τους εφοπλιστές. Αλλά και άλλων κλάδων ή εργασιακών χώρων όπως των οικοδόμων στα εργοτάξια του φαληρικού όρμου και τον "Αστέρα".
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Φέτος ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συμπίπτει με την προσπάθεια της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ, αυτή που σωστά οι εργαζόμενοι αποκαλούν συνδικαλιστική μαφία και έχει στρογγυλοκάτσει στο σβέρκο μας, ξεδιάντροπα να πραγματοποιήσει το 37ο Συνέδριό της με εργοδότες και νόθους αντιπροσώπους. Προσπάθεια που έπεσε στο κενό με την αποφασιστική στάση των εργαζομένων, των ταξικών δυνάμεων όπου και αν προσπάθησαν να το πραγματοποιήσουν από την Καλαμάτα μέχρι τη Ρόδο.
Σε όποιο 5άστερο ξενοδοχείο και αν πήγαν με τα λεφτά των εργατών, με όσους μπράβους, σεκιούριτι, χρυσαυγίτες, υπόδικους, αστυνομικές δυνάμεις και εισαγγελείς προσπάθησαν να επιβάλουν την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της μέσα στα συνδικάτα, πήραν απάντηση. Απάντηση θα πάρουν όπου και όποτε από δω και πέρα σχεδιάσουν να κάνουν το συνέδριο. Το οργανωμένο ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι μαζικά, οργανωμένα ήταν και θα είναι πάντα εκεί να υπερασπίζονται το σύνθημα ΓΣΕΕ ΕΡΓΑΤΩΝ και ΟΧΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ. Γιατί εμείς οι συνδικαλιστές που συσπειρωνόμαστε στο ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι θέλουμε να γίνει συνέδριο. Συνέδριο όμως με εργάτες. Όχι εργοδότες και νόθους. Χωρίς την παρέμβαση της εργοδοσίας και του Συνδικαλιστικού της Ασφάλειας. Που θα συζητήσουμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά από την εργοδοτική τρομοκρατία, την εντατικοποίηση, τα πετσοκομμένα δικαιώματα, συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική που χτυπάει τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας. Να συζητήσουμε το πώς θα οργανώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική που μας θέλει να ζούμε με ψίχουλα. Πώς θα βάλουμε στο προσκήνιο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Βέβαια, ξέρουμε καλά τι έχουμε απέναντί μας. Έχουμε πλέον πείρα. Οι εργάτες τούς έχουν πάρει χαμπάρι:
- Ήταν οι ίδιοι που στα χρόνια της κρίσης στήριξαν όλες τις κυβερνήσεις. Συνυπέγραψαν με τον ΣΕΒ τον άθλιο νομοθετημένο μισθό των 586 ευρώ, το διαχωρισμό στους μισθούς με βάση την ηλικία.
- Συμφώνησαν στο χτύπημα της απεργίας, στο χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης,
- Δεν έβγαλαν άχνα για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.
Γι’ αυτό δίκαια πήραν τον τίτλο της συνδικαλιστικής μαφίας!
Δεν είναι τυχαίες οι ανακοινώσεις αυτής της ηγεσίας τις προηγούμενες μέρες. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν είναι τα ίδια που εδώ και χρόνια στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη χρησιμοποιούν οι χρυσαυγίτες. Ενάντια στους αγώνες των μεταλλεργατών. Ότι δήθεν για όλα φταίνε τα συνδικάτα που παλεύουν και όχι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Είναι επιχειρήματα χρυσαυγίτικης λογικής απέναντι στα συνδικάτα που παλεύουν αυτή την πολιτική. Με αυτά τα επιχειρήματα άνοιξε ο δρόμος για τα δολοφονικά χτυπήματα απέναντι στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο πως πρώτοι πρώτοι έτρεξαν να χειροκροτήσουν τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ, τα μαντρόσκυλα του συστήματος, οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής από τα έδρανα της Βουλής.
Να πάνε, λοιπόν, στα τσακίδια! Έτσι κι αλλιώς ήταν, είναι και θα είναι μακριά από τα προβλήματα των εργατών και των οικογενειών τους. Δεν τους έχουμε ανάγκη. Το ΠΑΜΕ, το πρωτοπόρο κομμάτι των εργατών, οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές του σε όλα τα συνδικάτα και στη ΓΣΕΕ θα παλεύουν για μια ΓΣΕΕ στήριγμα των εργατών και όχι του κεφαλαίου, μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες και όχι πίσω από κλειστά γραφεία και συντεχνίες.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
133 χρόνια μετά το Σικάγο τα αιτήματα των εργατών και των εργατριών είναι επίκαιρα όσο ποτέ. Το αίμα που έχυσαν οι ήρωες της τάξης μας δεν θα πάει χαμένο. Μπροστά μας έχουμε τις πιο όμορφες μέρες που δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα. Ανυπόταχτα, στο δρόμο της ταξικής πάλης που τόσο ιδρώτα χύνουν για να μας πείσουν ότι είναι ξεπερασμένη, να βαδίσουμε μέχρι την τελική νίκη.
Πιστεύουμε -και γι' αυτό αγωνιζόμαστ-= ότι χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά! Ότι μπορεί να γίνει πράξη μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στις υποδομές, στα ναυπηγεία, στα λιμάνια, στα εργοστάσια, στη γη, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, με ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής. Με αυτήν την πυξίδα οργανώνουμε τους σύγχρονους αγώνες της εργατικής τάξης, τη συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, στα συνεχόμενα αντιλαϊκά μέτρα, στα μνημόνια, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους.
Μπροστά μας έχουμε μεγάλες μάχες να δώσουμε. Είναι η υπογραφή Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, η διεκδίκηση υποδομών για αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα. Είναι η έμπρακτη στήριξη των ανέργων, των μεταναστών. Οι υποδομές για σύγχρονα νοσοκομεία.
Καλή δύναμη σε όλους. Συνεχίζουμε αποφασιστικά, δυναμικά, σαρώνοντας κάθε εμπόδιο που θα τολμήσει να σταθεί απέναντι στο εργατικό - λαϊκό ποτάμι που θα ξεχυθεί για να φτάσει στην ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Συνεχίζουμε, συνάδελφοι, μέχρι την τελική νίκη. Γεια σας».
